Παιδιά εξωτικά, παιδιά οικόσιτα - Β΄ Έκδοση

Παιδιά εξωτικά, παιδιά οικόσιτα.

Ανθρωπολογική μελέτη της αναπηρίας και της Ειδικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Λάζαρος Τεντόμας

Πρόλογος: Δήμητρα Γκέφου-Μαδιανού

Όποιος υπάρχει σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον, δεν υπάρχει απολύτως σύµφωνα µε τις δικές του επιθυµίες, και επίσης όποιος υπάρχει σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον δεν χρησιµοποιεί µε αποτελεσµατικότητα όλα τα µέσα που του παρέχονται. Δεν είναι δηλαδή η αναπηρία µια έννοια αµιγώς καθοριζόµενη από την ικανότητα του ατόµου να προσαρµόζει επιθυµίες και στόχους µε βάση τις βιολογικές του ανάγκες, αλλά η προσαρµοστικότητα αυτή φαίνεται ότι επηρεάζεται από τις δυνατότητες των εκπαιδευτικών συστηµάτων να ενσωµατώσουν όλων των τύπων τις επιθυµίες, προσφέροντας τεχνικές που να υποβοηθούν την ικανοποίηση των επιθυµιών αυτών. Είναι δηλαδή η αναπηρία στο εκπαιδευτικό περιβάλλον µια κοινωνικά προσδιορισµένη ταυτότητα ετερότητας, που καθορίζεται από τις κάθε είδους παραµέτρους που προτείνονται ως µέσα για την ικανοποίηση των σκοπών. Οι ιατρικές γνωµατεύσεις των µαθητών αναδεικνύουν εντάσεις και συγκρούσεις µέσα στο εργασιακό περιβάλλον των επαγγελµατιών της αναπηρίας. Ποιοι όµως καθορίζουν τους σκοπούς της εκπαιδευτικής διαδικασίας και διαµορφώνουν το κοινωνικό περιβάλλον της ύπαρξης των µαθητών στο σχολείο; Είναι οι ίδιοι οι µαθητές; Είναι οι επαγγελµατίες της ειδικής εκπαίδευσης; Είναι το θεσµικό πλαίσιο; Είναι οι γονείς; Είναι όλα αυτά µαζί; Και αν ισχύει η τελευταία πρόταση, τότε µε ποιους όρους και σε ποιο βαθµό συµµετέχουν όλοι σε αυτό που ονοµάζουµε κουλτούρα της ειδικής εκπαίδευσης;