Οι Μπολσεβίκοι στη Δούμα
Ο Aleksei Egorovich Badaev ή πιο γνωστός ως A.Y. Badayev ήταν μέλος του Μπολσεβίκικου κόμματος το 1904, εκλεγμένος βουλευτής των Μπολσεβίκων στη Δο... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Λεπτομέρειες βιβλίου
Ο Aleksei Egorovich Badaev ή πιο γνωστός ως A.Y. Badayev ήταν μέλος του Μπολσεβίκικου κόμματος το 1904, εκλεγμένος βουλευτής των Μπολσεβίκων στη Δούμα του 1912, διευθυντής της Πράβντα, μέλος της κεντρικής επιτροπής από το 1914 και είχε εξοριστεί το 1914 στην Σιβηρία από την οποία επέστρεψε με την πτώση του τσαρισμού 1917. Ο απολογισμός της ζωής του είναι συναρπαστικός, ήταν γνωστός με την ικανότητά του να αποφεύγει την αστυνομία και να οργανώνει την παράνομη δουλειά των επαναστατών σε μια εποχή που απλώς και μόνο η κατοχή μιας σοσιαλιστικής εφημερίδας θα μπορούσε να σημαίνει χρόνια εξορίας.
Τα πιο συναρπαστικά μέρη του βιβλίου, στα οποία ο ίδιος περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο –ως επικεφαλής των μπολσεβίκων βουλευτών στη Δούμα– είναι πως οι σοσιαλιστές στο κοινοβούλιο ή άλλα αιρετά όργανα μπορούν να βοηθήσουν το εργατικό κίνημα, πως η αποκάλυψη των σκανδάλων των αστών στις εργατικές μάζες μπορεί να δείξει την σαπίλα του καθεστώτος και τέλος στις πιο δύσκολες στιγμές –αυτές του πολέμου– οι επαναστάτες βουλευτές της εργατικής τάξης σηκώνουν την σημαία του διεθνισμού.
Ο Aleksei Egorovich Badaev ή πιο γνωστός ως A.Y. Badayev ήταν μέλος του Μπολσεβίκικου κόμματος το 1904, εκλεγμένος βουλευτής των Μπολσεβίκων στη Δούμα του 1912, διευθυντής της Πράβντα, μέλος της κεντρικής επιτροπής από το 1914 και είχε εξοριστεί το 1914 στην Σιβηρία από την οποία επέστρεψε με την πτώση του τσαρισμού 1917. Ο απολογισμός της ζωής του είναι συναρπαστικός, ήταν γνωστός με την ικανότητά του να αποφεύγει την αστυνομία και να οργανώνει την παράνομη δουλειά των επαναστατών σε μια εποχή που απλώς και μόνο η κατοχή μιας σοσιαλιστικής εφημερίδας θα μπορούσε να σημαίνει χρόνια εξορίας.
Τα πιο συναρπαστικά μέρη του βιβλίου, στα οποία ο ίδιος περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο –ως επικεφαλής των μπολσεβίκων βουλευτών στη Δούμα– είναι πως οι σοσιαλιστές στο κοινοβούλιο ή άλλα αιρετά όργανα μπορούν να βοηθήσουν το εργατικό κίνημα, πως η αποκάλυψη των σκανδάλων των αστών στις εργατικές μάζες μπορεί να δείξει την σαπίλα του καθεστώτος και τέλος στις πιο δύσκολες στιγμές –αυτές του πολέμου– οι επαναστάτες βουλευτές της εργατικής τάξης σηκώνουν την σημαία του διεθνισμού.